Zachęcamy do przeczytania wywiadu z Panią Magdaleną Sadowską – certyfikowanym terapeutą metody Simontona

WYKSZTAŁCENIE

• studia licencjackie Pedagogika specjalna / Pedagogika Lecznicza Dolnośląska Szkoła Wyższa Edukacji we Wrocławiu

• studia magisterskie Pedagogika Lecznicza/ Resocjalizacja Dolnośląska Szkoła Wyższa Edukacji we Wrocławiu

• studia podyplomowe Psychoonkologia Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej we Wrocławiu

• Certyfikacja terapeuty metody Carla Simontona Simontonowski Insytut Zdrowia

PRACA ZAWODOWA

• Spececjalista tech. Radioterapii – grupa kontroli portalowej Zaklad Teleradioterapii Dolnośląskiego Centrum Onkologii we Wrocławiu (DCO)

• Terapeuta Zajęciowy Dolnośląskiego Centrum Onkologii we Wrocławiu

• Członek grupy ds. marketingu w Dolnośląskim Centrum Onkologii we Wrocławiu

• Członek grupy ds. geitingu w Dolnośląskim Centrum Onkologii we Wrocławiu

SZKOLENIA

• Racjonalna Terapia Zachowań stopień I w Krakowie

• Racjonalna Terapia Zachowań stopień II w Krakowie

• Racjonalna Terapia zachowań praktyczny w Warszawie

• Radioterapia Stereotaktyczna w Gliwicach

• Szkolenia z metody Carla Simontona organizowane przez Simontonowski Instytut Zdrowia

CZŁONKOSTWO W ORGANIZACJACH

• Prezes Stowarzyszenia Pomocy Chorym ” Wygraj Zdrowie”

• Członek Polskiego Towarzystwa Psychoonkologicznego

• Członek Stowarzyszenia i terapeuta Stowarzyszenia Pomocy Chorym Onkologicznie ” Zielony Parasol”

DZIAŁALNOŚĆ DODATKOWA

autor informatorów i skryptów dla pacjentów chorych onkologicznie

autor rozdziału pierwszego w książka „Żyj najlepiej jak potrafisz”

Udział w konferencjach onkologicznych i psychoonkologicznych na terenie Polski

PubliczneCentraOnkologii.pl: Czym jest i na czym polega metoda Carla Simontona?

Carl Simonton był lekarzem onkologiem-radioterapeutę w Stanach Zjednoczonych oraz jednym z pionierów psychoonkologii. Był jednym z pierwszych onkologów, który zaczął włączać psychoterapię jako dodatkowy element leczenia pacjentów z chorobą nowotworową . Pod koniec lat sześćdziesiątych C.Simonton zauważył, że chorzy na raka nie współpracowali z nowym i obiecującym programem radioterapeutycznym okazało się , że główną przyczyną braku współpracy było poczucie beznadziei. Osoby chore onkologicznie często odczuwają  duże poczucie bezradności, beznadziejności, często nie wierzą w swoje wyleczenie ponieważ myślą, że rak to wyrok, są zagubieni w procesie leczenia przez co nie czują, że od nich cokolwiek zależy. Simonton jako pierwszy stworzył holistyczny  poznawczo-behawioralny program psychoterapii przeznaczony dla osób dotkniętych chorobą nowotworową i ich najbliższych, którego celem jest poprawa jakości życia i funkcjonowania emocjonalnego, zmniejszenie poziomu dystresu i lęku  oraz wzrost zaangażowania w proces leczenia .  Metoda C.Simontona stosowana jest jako uzupełnienie standardowego leczenia onkologicznego w Stanach Zjednoczonych, Japonii, krajach Ameryki Południowej i licznych krajach Europy.

O skuteczności takich interwencji terapeutycznych mówi szczegółowo Raport Institute  of Medicine z 2007 roku pod tytułem ” CANCER CARE FOR THE WHOLE PATIENT: MEETING PSYCHOSOCJAL HEALTH NEEDS”

Terapia C.Simontona skupia się na poprawie jakości życia  ,  uczy  w jaki sposób  zmienić swój sposób myślenia o chorobie, leczeniu, rokowaniach tak by emocjonalnie lepiej  radzić sobie w zaistniałej sytuacji.

Podstawowymi cechami terapii jest :

– Szacunek dla indywidualnych ograniczeń każdego człowieka (fizycznych, umysłowych, emocjonalnych i duchowych)

– Skupienie się na jakości życia

– Odkrywanie tego, co jest w nas dobre, a nie tego co jest nie w porządku

– Emocje mają niezwykły wpływ na procesy zdrowienia

– Droga do zdrowienia każdego człowieka jest indywidualna

Terapia opiera się na działaniach w następujących dziedzinach : zachowanie ( relaks, tworzenie nowych nawyków), przekonania ( zmiana niezdrowych przekonań na takie , które dadzą nam spokój i energię do działania), emocje ( utrzymanie nadziei , radzenie sobie z emocjami ,które nam szkodzą, nauka radzenia sobie z codziennymi stresującymi sytuacjami), duchowość, komunikacja z osobami wspierającymi( budowanie systemu wsparcia, nauka zdrowej komunikacji), fizyczność (dieta, ruch, rola zabawy w procesie zdrowienia ). Moi pacjenci często mówią , że dzięki metodzie C.Simontona  nauczyli się postrzegać leczenie jako ich sprzymierzeńca, nauczyli sie również jak czerpać radości z życia, niezależnie od sytuacji w jakiej się znaleźli. Wielu nauczyło sie dbać o swoje potrzeby i lepiej komunikować się z rodziną.

PubliczneCentraOnkologii.pl: Czy terapie są indywidualne czy grupowe? Czy przeznaczone są tylko dla pacjentów onkologicznych?

W Programie Simontona stosuje się w sposób wzajemnie uzupełniający : terapię indywidualną, terapia grupową, terapię rodzinną, edukację o nowotworach złośliwych, układzie odpornościowym, emocjach i samo-pomocy.  Jest to metoda odpowiednia dla każdej osoby zarówno chorej jak i zupełnie zdrowej. Tematy omawiane podczas sesji terapeutycznych wpływają na poprawę jakości życia.

PubliczneCentraOnkologii.pl: Jak długo trwa terapia?

Czas trwania terapii jest dobierany indywidualnie. Efekty widoczne są już po pierwszych sesjach zarówno indywidualnych jak i grupowych. Jest to metoda w której uczymy pacjenta samopomocy, więc terapia trwa również po wyjściu z gabinetu terapeuty. Metoda Simontona uczy zmiany sposobu myślenia, komunikowania się, odpoczywania, uczy zdrowego wykorzystywania wyobraźni. Więc tak naprawdę jest to metoda samopomocy na całe życie. Bo zawsze warto żyć lepiej, spokojniej, szczęśliwiej.

PubliczneCentraOnkologii.pl: Jaki jest cel tego programu?

Celem programu jest nauczenie pacjentów umiejętności zmniejszania poziomu  stresu, a zwiększenie poziomu radości i szczęścia  dzięki zastosowaniu metod :

• radzenia sobie z bólem i objawami ubocznymi leczenia
• wykorzystywania siły własnego umysłu i wyobraźni dla własnego dobra,
• efektywnego radzenia sobie z kryzysem emocjonalnym,
• pracy nad sferą duchową,
• radzenia sobie z lękiem, zamartwianiem, poczucie krzywdy, złością i poczuciem winy,
• integrowania kwestii życia i śmierci,
• komunikowania się pomiędzy osobami chorującymi a wspierającymi,
• wzmacniania i utrzymywania nadziei,

PubliczneCentraOnkologii.pl: Czy udowodniono skuteczność tej metody  i jeśli tak , czy jest ona duża?

Program stworzony przez C.Simontona jest uzupełnieniem , dodatkiem do leczenia konwencjonalnego , którego głównym celem jest obniżenie stresu. „W badaniach naukowych potwierdzono bowiem wpływ hormonów wydzielanych w stresie na hamowanie aktywności układu odpornościowego (np. Antoni, 1987). Upośledzenie funkcjonowania tego układu wiąże się z kolei ze zwiększoną zachorowalnością na niektóre rodzaje nowotworów (Greenberg, 1987). Dlatego w programie Simontona wykorzystuje się m.in ćwiczenia relaksacyjne, które korzystnie wpływają na układ odpornościowy (Gruber, 1988, 1993)” A.Hottowy.  W metodzie Simontona uczymy zmiany podejścia do choroby i leczenia, a jak pokazały badania , depresje i podejście fatalistyczne do choroby ma wpływ na zwiększoną śmiertelność osób chorych onkologicznie ( Persky, Kempthorne-Rawson i Shekelle, 1987, Moorey, Greer, 1989).  Dr Carl  Simonton prowadził badania pilotażowe, pacjenci Simontona, z zaawansowaną chorobą nowotworową, którzy podlegali psychoterapii jako uzupełnienie konwencjonalnego leczenia onkologicznego, mieli lepszą jakość życia(Simonton, 1978; 1981; 1992) . Prof. David Spiegel z Wydzialu Medycznego Universytetu Stanford od ponad dwudziestu lat prowadzi badania na temat roli psychiki w leczeniu onkologicznym. Wykazał on w  badaniach, że wsparcie psychologiczne nie tylko znacząco poprawia jakość życia pacjentów, ale wpływa też na poprawę efektywności leczenia, zwiększając odsetek pacjentów wracających do pełni zdrowia.(Spiegel, 1981;1983;1989). Dr Fawzy-Fawzy (2003) wykazał, ze psychoterapia w istotny sposób poprawiała wyniki leczenia pacjentów z diagnozą czerniaka złośliwego, zmniejszając jednocześnie ryzyko nawrotu. Z kolei Feller i Bultzebruck (2002) wykazali w swoich badaniach, że psychoterapia poznawczo-behawioralna znacząco wydłuża czas przeżycia u pacjentów z rakiem płuca. Badania przeprowadzone w Kilonii (Niemcy) na 271 pacjentach z nowotworem złośliwym przewodu pokarmowego  również potwierdziły ” Interwencja psychoonkologiczna nie tylko poprawia komfort życia ale też jego długość” ( Kuchler,2007)

PubliczneCentraOnkologii.pl: Jak dużo Pacjentów DCO korzysta z tego rodzaju terapii?

W Dolnośląskim Centrum Onkologii terapia Simontonowska cieszy się bardzo dużym zainteresowaniem. Prowadzę zarówno sesje cykliczne  grupowe w których bierze udział od 15 do 20 pacjentów , sesje grupowe na salach oddziałowych jak i terapię indywidualną. Techniki wizualizacyjne wykorzystuję również w pomocy pacjentom  z klaustrofobią , którzy odczuwają silny lek przed rozpoczęciem radioterapii, podczas której pacjent zostaje sam w zamkniętym pomieszczeniu, a przy niektórych rodzajach nowotworów konieczne jest równiez unieruchomieniem pacjenta.

 

prof. dr hab. n. med.  Ewa Brojer, Zakład Immunologii Hematologicznej i Transfuzjologicznej, Instytut Hematologii i Transfuzjologii

 

PubliczneCentraOnkologii.pl: Instytut Hematologii i Transfuzjologii prowadzi badania nad alloimmunologiczną małopłytkowością płodów i noworodków (AIMPN) w Polsce, czym jest AIMPN i  czego dotyczą badania?

prof. dr hab. n. med.  Ewa Brojer: Badania nad alloimmunologiczną małopłytkowością płodów i noworodków (AIMPN)  prowadzone są przez Zakład Immunologii Hematologicznej i Transfuzjologicznej Instytutu Hematologii i Transfuzjologii (IHiT) wspólnie z Uniwersytetem w Tromso, (Norwegia) w ramach grantu finansowanego przez ze środków Programu Polsko-Norweskkiej Współpracy Badawczej, prowadzonego przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju w ramach Norweskiego Mechanizmu Finansowego na lata 2009-2014. Grant jest poświęcony konfliktowi matczyno-płodowemu w zakresie antygenu HPA-1a płytek, którego konsekwencja może być ta groźna choroba płodu lub noworodka.

Uniwersytet w Tromso, podobnie jak Zakład Immunologii ma wieloletnie doświadczenie w pracy nad konfliktami płytkowymi. Nasz zespół prowadzi te badania od lat 80 tych. Kierowała nimi Pani Profesor Barbara Żupańska, która jest już obecnie na emeryturze. W zespole grantu pracują natomiast Jej najbliższe współpracownice – prof. Krystyna Maślanka, dr Malgorzata Uhrynowska i dr Katarzyna Guz. Od strony ginekologiczno położniczej współpracujemy od początku z prof. Romualdem Dębskim i dr Marzeną Dębską z Kliniki Położnictwa i Ginekologii CMKP w szpitalu Bielańskim. Fakt, że oba zespoły –  norweski i polski posiadają wieloletnie doświadczenie w pracach nad AIMPN  z pewnością miało znaczenie dla uzyskania tego prestiżowego grantu.

Wracając do AIMPN. AIMPN jest wynikiem konfliktu matczyno -płodowego dotyczącego płytek krwi. Konflikt płytkowy jest do pewnego stopnia analogiczny do powszechnie znanego konfliktu Rh (ten doprowadza do niedokrwistości – choroby hemolitycznej płodu/noworodka – bo przeciwciała są skierowane do krwinek czerwonych). Konflikt płytkowy, w przeciwieństwie do konfliktu dotyczącego antygenów krwinek czerwonych może wystąpić już w pierwszej ciąży. Konflikt w antygenach układu HPA-1 (od ang Human Platelet Antigens), którym się zajmujemy jest najczęściej spotykanym (ponad 85% konfliktów dotyczy tego antygenu) i najcięższym, jeśli chodzi o skutki kliniczne, konfliktem płytkowym.

Celem projektu jest opracowanie i wdrożenie metod identyfikacji kobiet, które nie mają antygenu HPA1a (są HPA-1bb – czyli HPA1a ujemne) i narażone są na ryzyko wytworzenia przeciwciał do tego antygenu jeśli płód odziedziczył go od ojca. U tych kobiet wykonamy badania diagnostyczne: pojawiania się i stężenia przeciwciał  anty HPA-1a  oraz nieinwazyjne badania obecności antygenu HPA1a u płodu na podstawie analizy płodowego DNA obecnego w osoczu matki. Kobiety z przeciwciałami będą leczone. U kobiet HPA1bb będziemy analizować znane i prawdopodobne biomarkery, pozwalające przewidzieć wytworzenie przeciwciał przez matkę i wystąpienie małopłytkowości u płodu/dziecka. Poczynione obserwacje  pozwolą nam na standaryzację postępowania diagnostycznego i leczniczego u kobiet zagrożonych konfliktem w HPA-1a.  Ważnym efektem projektu będzie utworzenie biobanku próbek od analizowanych kobiet. Zgromadzone próbki będą wykorzystane w przyszłości do analizy mechanizmów komórkowych odpowiedzi immunologicznej u kobiet z konfliktem HPA-1a.

PubliczneCentraOnkologii.pl: Czym jest choroba AIMPN; jak często występuje i w jaki  sposób jest diagnozowana?

prof. dr hab. n. med.  Ewa Brojer: AIMPN występuje z częstością 1/1000 – 2000 żywo urodzonych dzieci.  Jej przebieg kliniczny jest zróżnicowany: od wystąpienia wybroczyn i wylewów,  w tym krwawienia śródczaszkowego prowadzącego do śmierci płodu lub do  poważnych  następstw neurologicznych takich jak  opóźnienie rozwoju umysłowego, porażenie mózgowe, ślepota korowa, napady padaczkowe.  Częstość występowania  wylewu do OUN spowodowanego AIMPN szacuje się na   ok.  1:12 500. Wylew u donoszonego, prawidłowo rozwijającego się noworodka jest często chorobą zupełnie nieoczekiwaną – zdrowa matka, prawidłowo przebiegająca ciąża i rodzi  się dziecko z wylewem.    Wylew może być przypisywany błędom w prowadzniu porodu, a niska liczba płytek interpretowana jako skutek, a nie przyczyna wylewu.

U około 1/3 przypadków mimo wystąpienia konfliktu i obecności przeciwciał dziecko nie ma objawów klinicznych.  AIMPN jest chorobą samoograniczającą się –  choć liczba płytek u urodzonego dziecka może spadać jeszcze po urodzeniu przez kilka dni –  normalizacja liczby płytek u nieleczonych dzieci najczęściej następuje w ciągu kilkunastu dni. Istotne jest jednak, że u kobiet, u których wystąpił konflikt płytkowy  choroba płodu powtarza się na ogół  w kolejnej ciąży, chyba że  kolejne dziecko nie odziedziczy od ojca antygenu, którego nie posiada matka. Przebieg choroby kolejnego dziecka jest  cięższy – małopłytkowość u płodu występuje wcześniej i ma większe nasilenie.  Każda kolejna ciąża kobiety musi być więc objęta specjalistyczną opieką.

W Polsce, podobnie jak w innych krajach alloimmunizacja antygenem HPA -1a oraz wynikająca w niej choroba płodu często bywają nierozpoznane, a w konsekwencji nie zapobiega się jej i nie jest ona odpowiednio leczona. AIMPN jest obecnie diagnozowana zazwyczaj dopiero po wystąpieniu u dziecka małopłytkowości, objawów skazy krwotocznej lub wylewu do OUN. Bada się wtedy obecność przeciwciał u matki, ustala ich swoistość. Bada się też antygeny  HPA  matki, i dziecka lub/i ojca by potwierdzić  konflikt.  Działania ograniczające wytwarzanie przeciwciał i leczenie małopłytkowości, które skutecznie zmniejszają ryzyko wylewu są stosowane dopiero w następnej ciąży.

Optymalną metodą ustalania zagrożenia konfliktem w antygenie HPA-1a są badania przeglądowe obecności tego antygenu u matki – i takie właśnie prowadzimy w ramach grantu. Badania te są analogiczne do badań antygenu RhD, które jak wiadomo są prowadzone u każdej kobiety w ciąży.   Dalszy schemat postępowania jest też analogiczny – wykonujemy badania przeciwciał i  kierujemy kobietę pod opiekę specjalistycznego ośrodka jeśli przeciwciała pojawią się. Prospektywne prowadzenie badań jest w konflikcie płytkowym  być może nawet ważniejsze niż w konfliktach w zakresie krwinek czerwonych –  obowiązkowe badania USG  pozwalają  bowiem  wykryć niedokrwistość  u płodu i wdrożyć odpowiedzxie postępowanie.  Inna sytuacja jest w konflikcie płytkowym. Badanie USG pozwala co prawda na  wykrycie wylewu do OUN u płodu – ta diagnoza ustalana jest jednak za późno – możliwości terapeutyczne są już wtedy znacznie ograniczone.

Chciałam jeszcze przedstawić dane  dotyczące częstości konfliktów w krwinkach czerwonych w  których wszystkie kobiety  – zarówno RhD ujemne jak i dodatnie są badane  – dwu-, trzykrotnie w czasie ciąży. Ich częstośc wynosi obecnie – gdy stosowana jest immunoprofilaktyka konfliktu RhD –   ok. 1/1000- 2000 żywo urodzonych dzieci. Jest więc analogiczna do częstości AIMPN, dla której nie prowadzi się jak dotąd badań przeglądowych.

PubliczneCentraOnkologii.pl: Czym jest antygen HPA-1a?

prof. dr hab. n. med.  Ewa Brojer: Antygen HPA-1a znajduje się  na   bardzo ważnej z punktu widzenia funkcji płytek, bo biorącej udział w ich wiązaniu z fibrynogenem glikoproteinie GPIIIa wchodzącej w skład kompleksu GPIIb/IIIa. Ta sama integryna znajduje się w kompleksie αVß3 na komórkach śródbłonka naczyń.   Przeciwciała anty-HPA-1a związane z płytkami przyczyniają się do niszczenia płytek i w konsekwencji powodują małopłytkowość. Fakt, że przeciwciała anty-HPA-1a są skierowane do glikoproteiny aktywnie zaangażowanej w proces wiązania się płytek z fibrynogenem jest prawdopodobną przyczyną bardzo ciężkiego klinicznego obrazu wylewów do OUN.

PubliczneCentraOnkologii.pl: Jakie etapy pracy mają Państwo za sobą? Jak przebiegają badania?

prof. dr hab. n. med.  Ewa Brojer: Pierwsza faza grantu toczyła się na dwóch płaszczyznach –   w laboratorium i w salach  seminaryjnych. W laboratorium  prace dotyczyły przede wszystkim metod  badań przeglądowych – naszym celem jest zaproponowanie metody lub metod dobrze wystandaryzowanych  i tanich. Testujemy dwie  techniki – metodę serologiczną,  opartą na cytometrii przeplywowej – tej metody  do tej pory nie stosowano w Polsce, oraz metodę opartą na analizie DNA. Oba badania prowadzimy w sposób zautomatyzowany,  bo tylko w ten sposób możemy zbadać ok. 70 próbek dziennie.  Druga płaszczyzna  naszych działań to działania edukacyjno-promocyjne.  Staramy się z informacja o AIMPN i o badaniach w ramach grantu dotrzeć do ginekologów , położnych i do kobiet. Prowadzimy wykłady i seminaria,  mamy stronę internetową grantu konfliktplytkowy.ihit.waw.pl, jesteśmy na Facebooku, mamy mailowy punkt informacyjny [email protected], rozsyłamy foldery informacyjne do lekarzy i  udostępniamy ulotki dla kobiet. Nasz projekt zakłada objęcie badaniami kobiet z różnych regionów Polski.  Niewątpliwie jego prowadzenie zwiększy  świadomość i wiedzę   lekarzy ginekologów, a także hematologów w  dziedzinie alloimmunizacji antygenami płytek w ciąży i przyczyni się do  częstszego rozpoznawania  AIMPN.    Bardzo istotne jest by o AIMPN pamiętali też lekarze hamatolodzy. Z naszych obserwacji wynika, że  kobiety u których wystąpił konflikt płytkowy są często  w następnej ciąży kierowane do poradni hematologicznych w celu diagnostyki. Lekarz hematolog, który z  zasady zajmuje się tylko kobietą, a nie jej ciążą  zleca badania liczby płytek u kobiety i po uzyskaniu prawidłowego wyniku kończy konsultacje werdyktem – nie ma Pani małopłytkowości –  nie ma zagrożenia.  Należy pamiętać, że AIMPN jest chorobą płodu, a nie chorobą kobiety ciężarnej, choć oczywiście może wystąpić również u płodów kobiet z małopłytkowością. Kobieta z małopłytkowością będąca w ciąży powinna mieć zbadany antygen HPA1a.

Wracając do przebiegu naszych badań – teraz czekają nas dwa  bardzo pracowite lata. Będziemy prowadzić badania kolejnych, zgłaszających się kobiet.  Zidentyfikowaliśmy kilkanaście HPA-1 ujemnych – u jednej wykryliśmy przeciwciała. Przed nami jeszcze bardzo dużo pracy, bo planujemy  wykonać badania przeglądowe u ok. 30tys  kobiet w ciąży (do 20 tygodnia) by wyłonić w tej grupy 600 kobiet HPA1a ujemnych (częstość genotypu HPA1bb wynosi  bowiem 2%). Te kobiety będą poddane badaniom diagnostycznym i analizom naukowym.

PubliczneCentraOnkologii.pl: Jakie kryteria należy spełnić, aby wziąć udział w programie?

prof. dr hab. n. med.  Ewa Brojer: Na badanie może zgłosić się każda kobieta będąca w ciąży – do 20 tygodnia.  Musi zapoznać się z programem, którego opis jest na stronie internetowej grantu konfliktplytkowy.ihit.waw.pl  i wypełnić, znajdująca się tam  Deklarację świadomej zgody na uczestnictwo w badaniach.

Kobiety HPA1a ujemne (stanowiące tylko 2% populacji)  jako  zagrożone ryzykiem wystąpienia AIMPN  będą poddane regularnej diagnostyce i obserwacji , by wdrożyć leczenie prewencyjne wystąpienia lub pogłębiania się  małopłytkowości  u płodu i noworodka.   Kobiety z przeciwciałami będą proszone o przyjazd do Warszawy na badania i leczenie w Klinice CMKP w Szpitalu Bioelańskim.  W przypadkach  ustalenia,  że płód kobiety z przeciwciałami ma małopłytkowość  może być  stosowana immunoglobulina dożylna  (z lub bez  podawania sterydów) .  Transfuzje dopłodowe jako zabieg inwazyjny najczęściej stosowane są tylko 1-3 razy w czasie trwania ciąży..    Czasami wskazane będzie wcześniejsze rozwiązanie ciąży  w 37-38 tygodniu. Małopłytkowość u  noworodka  leczy się też wlewami dożylnej Ig, a także transfuzjami płytek nie zawierających antygenu, do którego matka miała przeciwciała (zgodnymi z  matką pod względem HPA1 lub płytkami od matki).

PubliczneCentraOnkologii.pl: Do jakiego ośrodka powinna skierować się pacjentka spełniająca kryteria oraz chcąca wziąć udział w programie?

prof. dr hab. n. med.  Ewa Brojer: Mamy dwa punkty pobrań w Instytucie Hematologii i Transfuzjologii – w siedzibach na ul Gandhi 14 i  Chocimskiej 5. Jest też szereg punktów pobrań w całym kraju – wszystkie umieszczone są na naszej stronie  konfliktplytkowy.ihit.waw.pl

Badania finansowane ze środków Programu Polsko-Norweska Współpraca Badawcza, prowadzonego przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju w ramach Norweskiego Mechanizmu Finansowego na lata 2009-2014, w ramach Umowy Projektu nr Pol-Nor/203111/69/2013

Program Badań Przesiewowych dla wczesnego wykrywania raka jelita grubego

Program Badań Przesiewowych dla wczesnego wykrywania raka jelita grubego (PBP) jest zadaniem Narodowego Programu Zwalczania Chorób Nowotoworwych. W ramach PBP od 2000 roku wykonywana jest bezpłatna profilaktyczna kolonoskopia. Od 2012 roku w ramach PBP wysyłane są imienne, jednokrotne zaproszenia na kolonoskopię do osób w wieku 55-64 lata.

Badanie profilaktyczne należy wykonać między 55 a 64 rokiem życia

Znacząca większość nowych zachorowań występuje u osób po 65 roku życia. Objęcie programem kobiet i mężczyzn między 55 a 64 rokiem życia ma na celu wykrycie zmian potencjalnie wyleczalnych. W tym wieku 25 % osób ma polipy, a 5 % jest zagrożonych rozwojem raka.

Udział w badaniu mogą wziąć osoby, które otrzymały zaproszenie

Kandydatem do wzięcia udziału w PBP jest każda osoba, która otrzymała zaproszenie na przesiewową kolonoskopię. Przeciwwskazaniem do wykonania kolonoskopii przesiewowej jest zawał serca przebyty w ciągu ostatnich 3 miesięcy, ostra niewydolność krążeniowa lub oddechowa oraz ostra choroba zapalna jelit. W przypadku ciężkich chorób przewlekłych, a także jakichkolwiek wątpliwości warto skonsultować się z lekarzem prowadzącym. Choroby o które pytamy w formularzu nie są przeciwwskazaniem do kolonoskopii. Informacja o nich pozwala na zaplanowanie bezpiecznego i komfortowego badania.

Zaproszenie jest imienne i nie może być przekazane innej osobie.  Zaproszenie zawiera proponowaną datę badania. Istnieje możliwość zmiany terminu. Z badania można zrezygnować w dowolnym momencie.

Nie otrzymałem zaproszenia ale chciałbym się poddać badaniu profilaktycznemu

Osoby które nie otrzymały dotychczas zaproszenia najprawdopodobniej otrzymają je w najbliższych latach. Poza tym w najbliższych czterech latach w części ośrodków PBP będzie istniała możliwość poddania się badaniu bez zaproszenia (w ramach tzw „programu oportunistycznego”), pod warunkiem spełnienia warunków kwalifikujących do Programu:

• wszystkie osoby w wieku 50 – 65 lat bez objawów takich jak krwawienie z przewodu pokarmowego, biegunka lub zaparcie które pojawiło się w ciągu ostatnich kilku miesięcy, a którego przyczyna nie jest znana, a także chudnięcie lub anemia bez znanej przyczyny,
• osoby w wieku 40-49 lat bez objawów raka jelita grubego, które miały w rodzinie przynajmniej jednego krewnego pierwszego stopnia (rodzice, rodzeństwo, dzieci) z rakiem jelita grubego.

Do badania nie są kwalifikowane osoby, które miały wykonaną kolonoskopię w ciągu ostatnich 10 lat.

Na kolonoskopię profilaktyczną można zapisać się telefonicznie lub osobiście w ośrodkach, które realizują program po wypełnieniu ankiety (będącej jednocześnie skierowaniem). W trakcie zapisu na badanie otrzymacie Państwo niezbędne informacje dotyczące przygotowania do badania oraz jego przebiegu.

źródło: http://pbp.org.pl/osrodki

http://pbp.org.pl/aktualnosci/edycja-2015.html