Dr hab. n.med. Andrzej Wojnar – kierownik Zakładu Patomorfologii Dolnośląskiego Centrum Onkologii, konsultant wojewódzki.

PubliczneCentraOnkologii.pl: Co to jest patomorfologia i czym się zajmuje?

Dr hab. n.med. Andrzej Wojnar: Patomorfologia jest interdyscyplinarnym działem medycyny, który zajmuje się diagnozowaniem schorzeń na podstawie zmian makroskopowych i mikroskopowych w tkankach.

Lekarz patomorfolog rozpoznaje chorobę, ocenia stopień jej zaawansowania. Weryfikując czynniki predykcyjne (określające odpowiedź na konkretne leki) i czynniki prognostyczne (przewidujące przebieg choroby) moderuje terapię oraz ocenia skuteczność leczenia.

Patomorfologia to jedna z podstawowych specjalizacji lekarskich. Stosuje ona badanie mikroskopowe tkanek oraz badanie sekcyjne, a więc bierze też udział w stwierdzeniu przyczyny zgonu.

PubliczneCentraOnkologii.pl: Na czym polegają badania patomorfologiczne i czy należy się do nich jakoś specjalnie przygotować?

Dr hab. n.med. Andrzej Wojnar: Odpowiadając na pytanie przekazuję, ze badanie patomorfologiczne polega na pobraniu komórek (badanie cytologiczne) lub tkanki (badanie histopatologiczne) do oglądu pod mikroskopem. Ponieważ odbywa się ono w trakcie zabiegu, nie wymaga to od pacjenta jakiegoś specjalnego dodatkowego przygotowania poza rutynową procedurą zabiegową.

PubliczneCentraOnkologii.pl: W jaki sposób patomorfologia bierze udział w leczeniu i diagnostyce chorób onkologicznych?

Dr hab. n.med. Andrzej Wojnar: Interdyscyplinarność patomorfologii przejawia się w ścisłej współpracy z różnymi specjalnościami: onkologią kliniczną, chirurgią, ginekologią, urologią, neurochirurgią, ortopedią, radioterapią, radiodiagnostyką, dermatologią itd.

Patomorfolog uczestniczy też w klinicznych pracach badawczych, opisowych, poglądowych i kazuistycznych.

PubliczneCentraOnkologii.pl: Patolog ściśle współpracuje z biologiem molekularnym. Na czym polega ta współpraca?

Dr hab. n.med. Andrzej Wojnar: W zakresie mikroskopii wykorzystuje preparatykę bądź mrożeniową (w badaniach śródoperacyjnych) oraz histochemię, immunohistochemię, cyfrową analizę obrazu, a także biologię molekularną.

Histochemia wspomaga ukierunkowanie diagnozy. Immunohistochemia jest niekiedy decydująca przy rozpoznaniu niskozróżnicowanych nowotworów, ale też jest czynnikiem predykcyjnym i prognostycznym jak np. oznaczenie Her-2, receptorów estrogenowych i progesteronowych, czy CD-20, CD-117, EGFR, czy wskaźnika proliferacji Ki-67.

W końcu  biolog molekularny wspomaga diagnostykę i terapię chorób nowotworowych określając w materiale przygotowanym przez patomorfologa odpowiednie markery na poziomie genowym (m.in. w białaczkach, raku piersi, raku płuc czy czerniaku skóry).