Rak okrężnicy

● Badanie przedmiotowe i podmiotowe oraz określenie wartości CEA co 3-6 miesięcy przez 3 lata i co 6-12 miesięcy w 4. i 5. roku po leczeniu chirurgicznym.

● Kolonoskopia w 1 roku, następnie co 3-5 lat.

● Tomografia komputerowa klatki piersiowej i jamy brzusznej co 6-12 miesięcy przez 3 lata u pacjentów z dużym ryzykiem nawrotu.

● Inne badania laboratoryjne i radiologiczne – z zależności od sytuacji klinicznej.

Rak odbytnicy

● Wizyta kontrolna i rektosigmoidoskopia co 6 miesięcy przez pierwsze 2 lata.

● Kolonoskopia w 1. roku po leczeniu, jeśli nie była wykonana przed rozpoczęciem terapii.

● Wizyta kontrolna i kolonoskopia co 5 lat.

● Badania obrazowe płuc i wątroby po roku oraz po 3 latach od operacji.

● Badania przedmiotowe, laboratoryjne i radiologiczne w zależności od sytuacji klinicznej; wartość rutynowego ich przeprowadzania nie jest znana.

Rak odbytu

Pacjenci z całkowitą remisją w ciągu 8 tygodni powinni być badani (w tym per rectum, palpacja węzłów pachwinowych) co 3-6 miesięcy przez pierwsze 2 lata, następnie co 6-12 miesięcy do 5 lat.

Poza zaleceniem zgłaszania się na wizyty kontrolne pacjenci powinni być zachęcani do zdrowego stylu życia, w tym utrzymywania zbilansowanej diety, zachowania właściwej masy ciała, regularnego wysiłku fizycznego oraz unikania używek.

Leczenie operacyjne raka jelita grubego i odbytnicy wiąże się niekiedy z koniecznością wyłonienia stomii. U niektórych chorych możliwe jest odtworzenie ciągłości przewodu pokarmowego w celu umożliwienia normalnego pasażu treści pokarmowej. Wiąże się to z zaplanowaniem kolejnego zabiegu operacyjnego. Pozostali pacjenci powinni być przeszkoleni w zakresie wymiany worków stomijnych oraz pielęgnacji kolostomii. Niekiedy niezbędna jest pomoc psychologa w adaptacji do życia ze stomią oraz powrocie do życia rodzinnego i społecznego.

Ogół procesów terapeutycznych wiąże się z pewnymi objawami niepożądanymi. Większość z nich ustępuje w trakcie lub tuż po zakończeniu leczenia, jednak niektóre ulegają przedłużeniu lub utrwaleniu. Do najczęstszych dolegliwości występujących u niektórych chorych po leczeniu należą: upośledzenie funkcji seksualnych (głównie u mężczyzn po leczeniu chirurgicznym lub radioterapii),  nadwrażliwość lub zaczerwienienie skóry, podrażnienie odbytnicy (biegunka) i pęcherza moczowego (objawy dyzuryczne) jako następstwo radioterapii, mrowienie lub zaburzenia czucia w obrębie rąk i stóp po chemioterapii.

Po leczeniu raka odbytu chorzy najczęściej zgłaszają zaburzenie funkcji zwieraczy. Jednak u większości leczonych funkcja ta pozostaje sprawna.

źródło: http://onkologia.org.pl/jelito-grube/#a